Zestaw Olympus OM-D E-M1 Mark II 12-40

Zalety: - Zupełnie inne wrażenia ze strzelania! W nocy i o zmroku można bez problemu fotografować z ręki przy czasie otwarcia migawki 1 sekundy - 99% klatek jest absolutnie ostrych. Pozwala to na użycie najniższego ISO, przytrzymanie przysłony bez majstrowania przy statywie. Jest to nie tylko wygodne, ale także oszczędza dużo czasu. Punkty ostrości w całym kadrze, doskonały autofokus, ogromny bufor, szybkostrzelność. Liczba odrzuceń jest minimalna. W przypadku portretów ostrość oczu jest zawsze idealna. Ekspozycja też. Praca to przyjemność. - Obraz jest bardzo wysokiej jakości pod każdym względem. Tak, trochę traci do pełnej klatki, ale ta różnica jest tak mała, że ​​nikt jej nigdy nie zobaczy. Nie wybija światła na zdjęciach, cienie rozciągają się bardzo dobrze, prawie nie ma szumu. Odwzorowanie kolorów jest doskonałe. Soczewki są fantastycznie ostre z otwartą ramką w poprzek ramki. Na rozkładówce magazynu A4 ramki wyglądają wspaniale. Duże nadruki półtora metra na dłuższym boku też.- Uchwyt i ergonomia, możliwość samodzielnej rekonfiguracji prawie każdego przycisku - Zalety wspólne dla wszystkich bezlusterkowców. 1. Ekran obrotowy. Możesz strzelać pod dowolnym kątem - z podłogi, z wyciągniętych ramion, zza rogu - wszystko to sprawia, że ​​proces strzelania jest bardzo łatwy. 2. Ekspozycję widać od razu, w trudnych warunkach oświetleniowych nie trzeba „strzelać”. - Format systemu Mikro Cztery Trzecie. Zwyczajowo beszta się ją za hałas i dużą głębię ostrości. Ale nie wszystko jest takie złe. Pod względem hałasu kamera traci na najbardziej stromym zatrzymaniu pełnej klatki, maksymalnie półtora. Tam, gdzie Olympus strzela źle, a na FF obraz będzie bardzo taki sobie. Duża głębia ostrości to dla mnie plus, częściej można strzelać z otwartą przysłoną, gdzie trzeba by było ją zakryć na dużym sensorze. Jednocześnie rozmycie tła w nieładzie nie stanowi żadnego problemu. - Zwartość systemu. Nie byłem zbyt leniwy i pomyślałem, że E-M1 z trzema pro-zoomami 2,8 (od 14 do 420 mm!) Waży 2,3 kilograma. Możesz nosić przy sobie w torbie przynajmniej przez cały dzień. Sony A7 z podobnymi obiektywami waży 3,5 kilograma - a to już jest ciężkie. Dobre lustrzanki cyfrowe - 5 kg lub więcej - do widzenia.

Niedogodności: - W sterowaniu najbardziej denerwuje moment, gdy np. Trzeba szybko zmienić przysłonę z 2,8 na 8 - szybko kręcisz kierownicą, ale nie wszystkie kliknięcia są „liczone” przez aparat, a tylko połowę. - Autofokus czasami bardzo irytująco się rozmazuje, jeśli punkt ostrości znajduje się w pobliżu jasnego odblasku. - Artefakty podczas fotografowania wyłącznie pod światło. Ale są na każdym bezlusterkowcu z czujnikami fazy na matrycy, niestety. - Aplikacja na telefon komórkowy (z której można sterować aparatem i upuszczać ramki) działa dość niezgrabnie - Podczas resetowania bufora można strzelać, ale nie można przejść do innego trybu fotografowania. Obejrzyj też materiał filmowy. - Pokrywa komory karty pamięci jest luźna. Na tle ogólnej jakości wykonania jest to denerwujące. - Algorytm Auto ISO jest zaimplementowany dość prosto i nie da się go normalnie wyregulować (żeby uwzględniał np. Ogniskową). - W tym: w trybie ręcznym można włączyć Auto ISO, ale nie można ustawić kompensacji ekspozycji, dla której zostanie określona. - EVI jest duży, ale rozdzielczość i odwzorowanie kolorów nie są zbyt dobre według współczesnych standardów. Grafika interfejsu jest szczerze mówiąc taka sobie.

Komentarz: - Fotografuję E-M1 Mark2 przez sześć miesięcy. Ogólnie aparat jest absolutnie odpowiedni do użytku profesjonalnego, jest bardzo wygodny w pracy i żaden klient nie będzie się trzymał jakości. Jednocześnie cena i, co najważniejsze, waga są znacznie niższe niż w przypadku analogów. Przypadki, w których dla mnie osobiście nie ma wystarczającej czułości lub głębi ostrości, są bardzo, bardzo rzadkie, zalety przeważają. - Ale oczywiście aparat nie będzie odpowiadał członkom klubu „zakleszczonej przysłony” i tym, którzy omyłkowo kupują aparat zamiast noktowizora - Aparat wymaga zupełnie innego podejścia do fotografowania po pełnoklatkowej lustrzance cyfrowej. Jeśli wcześniej miałem tryb A jako najpopularniejszy, teraz (ze względu na stabilizator i fakt, że w 90% przypadków przysłony nie trzeba zakrywać) S bardzo często pomaga, szczególnie w nocy - jeśli nie ma ruchu w kadrze, następnie ustawiasz czas otwarcia migawki na co najmniej sekundę i fotografujesz z minimalną czułością, jeśli istnieje, którą wybierzesz zgodnie z naturą ruchu. - Co ciekawe, prawie wszystkie sztuczki, które Olympus chwali w swojej reklamie - robienie 80-megapikselowych zdjęć, Live Composite, Pro Capture itp. - W ogóle go nie używam.

Zalety: Ergonomia na wysokości: bardzo wygodny uchwyt, doskonałe wyważenie 12-40 / 2,8 i 25 / 1,2, nawet bez batblocka. Konstrukcja monolityczna, ochrona przed kurzem i wilgocią. Dobrze się trzyma, przyjemnie się używa. Wygląda i działa jak profesjonalne narzędzie. Natychmiastowa reakcja na dowolne działanie: włączanie, ustawianie ostrości, przeglądanie obrazów, praca z menu itp. Wytrzymała bateria. Jest to szczególnie widoczne w porównaniu z bezlusterkowcami Sony typu A7R2. Automatyczne ustawianie ostrości na twarzy, a nawet na oku najbliżej aparatu.Znacznie zwiększa liczbę dobrych strzałów, nawet przy strzelaniu „z ręki”. Obrotowy, odłączany ekran do wygodnych selfie. Pomocny. Programowalne automatyczne ISO. Zwiększa także odsetek wykwalifikowanego personelu. Niesamowite szczegóły, zwłaszcza w formacie RAW. Najwyraźniej wynika to z połączenia sensora 20MP bez filtra antyaliasingowego, stromego systemu stabilizacji i dużej głębi ostrości sensora o współczynniku kadrowania 2. Kolor „poprawny”. W większości przypadków auto-BB działa bardzo dobrze. Jeśli nie, kolor można łatwo skorygować ustawiając temperaturę lub „pipetą” na szarym obszarze lub na skórze. I wszystko, wszystkie inne kolory się układają. Niestety nie wszystkie aparaty to potrafią. Dopuszczalne poziomy szumów i, co ważne, utrzymanie prawidłowego koloru przy wysokich czułościach ISO. W RAW możesz robić zdjęcia do ISO 3200-4000. Bardzo ładna, cicha i "lekka" roleta. Na początku zbyt lekkie naciśnięcie było niezwykłe. Teraz jestem do tego przyzwyczajony i myślę, że to super sztuczka do strzelania w świątynie, do strzelania do małych dzieci i ogólnie. Stabilizator nie wydaje żadnych dźwięków podczas pracy, w przeciwieństwie do, powiedzmy, E-M5, PEN-F. Dwa gniazda na karty SD. Jakoś zgubiłem połowę zdjęć z wakacji, teraz doceniam taką kopię zapasową. Złącze USB-C. Wygodne i szybkie jest przesyłanie zdjęć do nowych maków i ogólnie do nowych laptopów z tym złączem. Zaletą nie jest osnowa, a system m4 / 3: doskonała optyka od Olympus + Panasonic, zwłaszcza obiektywy PRO. 12-40 pod wrażeniem jakości, 25 / 1,2 spełniło oczekiwania i dało oczekiwany „wolumen” i „bokeh”.

Niedogodności: W porównaniu do pełnoklatkowych aparatów Sony i Nikona odwzorowanie kolorów nie jest tak bogate, chociaż 80-90% mi odpowiada. Aparat kocha światło. Stab rządzi, ale ogólnie rzecz biorąc, wieczorem lub zimą w pochmurny dzień lub w mieszkaniu pod światło żarówki, tym aparatem nie można uchwycić arcydzieł. Pod tym względem pełna klatka jest nieco lepsza. Nie ma ISO 100. Istnieje „programowe” ISO 64, ale nie jest ono automatycznie włączane (w automatycznym ISO). A ISO 200 robi trochę hałasu, sir. Aby uzyskać najlepsze rezultaty, fotografuj tylko w formacie RAW. Sam byłem wielkim zwolennikiem robienia zdjęć JPEG, ale różnica w szczegółach i niektórych odcieniach jest uderzająca. To jest jak inny aparat. Niestety, RAW z E-M1mk2 nie jest obsługiwany przez starszą wersję, ale moje ulubione oprogramowanie Apple Aperture. Chociaż nie jest to wada samego aparatu. Jest wyjście - użyj konwertera Adobe DNG (po prostu wyłącz kompresję stratną). Fuji X-Pro2, X-T2 zostały zbesztane za fioletowe artefakty podczas fotografowania pod światło. Ale w jednym ujęciu (na razie tylko jednym) uchwyciłem ten efekt na tym aparacie. Menu można oczywiście poprawić. Jeszcze lepiej, całkowicie to przerób. Cena po spadku (~ 155-160tr za wieloryba) nie jest wadą, przy takim kursie dolara i przy takich cenach konkurencyjnych produktów jest całkiem adekwatna.

Komentarz: Wypróbowałem wiele różnych urządzeń fotograficznych, wszystkie amatorskie. Posiadam pełnoklatkowy system bezlusterkowy Sony, ostatnio wypróbowałem Fuji X-T2 + zestaw poprawek. Pełnoklatkowy Sony zapewnia doskonałą jakość obrazu, najlepszą, jaką widziałem. Ale są też pewne wady (możesz napisać osobną recenzję tutaj). Powiedzmy tylko, że większość tych niedociągnięć została naprawiona w Sony A9, ale po pierwsze cena, a po drugie brak „ceny i wagi oraz wymiarów topowych obiektywów Sony FE” wciąż nie jest naprawiony i nie zostanie naprawiony . Fuji jest dobry, a raczej „fajny” ergonomicznie, a poprawki są doskonałe. Ale kolor, który „wymyśla” X-T2 nie trafił do mnie. A główny zoom 16-55 / 2,8 jest zbyt zdrowy, nawet pełnoklatkowy Sony / Zeiss 24-70 / 4 jest mniejszy i lżejszy. Po przeczytaniu recenzji E-M1mk2, po obejrzeniu świetnych zdjęć z niego iz PEN-F na podobnym sensorze, postanowiłem wrócić do podstaw (wiele, wiele lat temu miałem Olympus E-1 i następnie E-P1). Oczekiwania zostały spełnione, aw niektórych miejscach nawet przekroczone. Być może spośród kilkunastu aparatów, które testowałem w ciągu 12 lat, ten Olympus ma najmniejszy procent usterek technicznych, zwłaszcza przy fotografowaniu w formacie RAW. A z obiektywem waży tylko 1 kg. A optyka jest wspaniała.

Zalety: Szybkość działania, autofokus, oddawanie barw, ergonomia, jakość wykonania, bateria, tryb Hi Res

Niedogodności: niewykryty

Komentarz: Z flagowym Olympusem udało mi się popracować około miesiąca na służbie. Szczerze mówiąc, chciałem kupić ten aparat do stałej pracy. Aparat bardzo dobrze leży w dłoni (chwyt jak lustrzanka cyfrowa). Ergonomia doskonała, wszystko pod ręką. Możesz szybko zmienić żądane parametry. Kamera jest bardzo szybka, wszystkie czynności wykonywane są błyskawicznie. Koncentracja jest wytrwała, zarówno statyczna, jak i śledząca. Wskaźnik małżeństw jest minimalny. Tryb Hi Res umożliwia tworzenie plików o wysokiej rozdzielczości w doskonałej jakości. To prawda, tylko ze statywu. Matryca w aparacie jest w tej chwili najlepsza. Hałas do ISO 3200 jest niezauważalny. Bardzo podobał mi się kolor i odcień skóry. Twarze są zawsze lekkie i przyjemne. Doskonały aparat do portretów, biorąc pod uwagę wybór optyki. Krajobrazom brakuje powietrza, objętości. A do portretów i reportaży prawie idealny aparat. Bateria naprawdę mieści 700-800 ramek. Super stabilizacja, na zdjęciach i filmach. Wideo również kręci się idealnie, utrzymuje ostrość, jest 4k. Biorąc pod uwagę dobór optyki - jeden z najlepszych prof. aparaty na dziś. Radzę przyjrzeć się bliżej. Więcej szczegółów w moim filmie https://youtu.be/hWmIvldu0VM